Soğuktu, her yer buz gibiydi bee
Ama elimdeki şarapla, yedi düvele meydan okurdum
İstiklal Caddesi’nde peace diye bağıran çiçek çocukları
Sarhoşların iniltili naraları arasından geçerken
Fitaş’ın içinden, yükselen sesi duydum bir anda
Bir Dünya da Bana Ver Tanrım…
Evet, evet bu bizim Çakuş’tu,
Girdim içeriye cehennem gibi kalabalıktı,
Çığlıklar deliyordu gecenin matemli havasını
Sonra,
Aziz Azmet’in muhteşem sesi ile Moğollar
Ve ardından gece yarısı İstiklal Caddesi
Yürüyordum, bağırarak çağırarak
Ha bir yandan da twist rüzgarlarının etkisiyle fütursuzca dans ederek
Bana bir manyakmışım gibi bakan mallara
SİK
TİRİN
ULAN……!
diye haykırıp, yoluma devam ediyordum bee
haa eğleniyordum hem de öyle eğleniyordum ki
anasını satim, dünya yansa umrumda değildi ha
yine aklımda rock’n roll, ruhumda özgürlük vardı
ha bir de elimde her bir adımda içtiğim şarabım vardı
cebimde de beş kuruş para yok ha
ama buydu be dünya, buydu yaşamak
mutluydum lan
hem de ölümüne mutluydum
yıl 68’di soğuk bir kış günüydü ve aylardan şubattı
ve ben İstiklal Caddesi’nde sürterken bir geceyi daha devirmiştim
Çiçek Pasajı’nda uykuya daldım, gülümseyen bir ifade ile
yarın için, tekrar Peace diye haykırmak için, Rock’n roll için
Sevgili Aziz Azmet Abimizi kısa bir süre önce yitirdik. Kendisini saygıyla ve derin bir özlemle anıyor, Tüm 68’li Türk Rock Müziğinin baba isimlerine sonsuz saygı vede hürmetlerimizi yolluyoruz..