Bu Şiirden Bir Dilek Tut

Hadi bu şiirden bir dilek
tut
Sakıncası olmayan
hiyanet gibi gördüğün
şehvet
Neyi anlatıyorsa sana
Orası
Beni yorduğun son
cinnet
Uzadığım, uzadığım bir
kalb vardı
Kalbinin kalıbında,
kalbinin huzurunda
Ağlayanın.
Onu da unutma
Hangi ses değerse
çocuk
gülümsemelerine
Ve ne zaman gelirse
kuşlar da geriye
yüksek ateşli susamış
ama çok susamış
Ürküten sevgi
taşımamdandır
Yusuf kuyusuna
bağladığım çaputlardır
bu heba olan
Huyum aksi seda
damlar içimden ortalığa
Güce direnen, hayatı
gücendiren
İlmekleri bilen günler
Bir geceden diğerine
yukarıdan aşağıya
attığım
Zamanlar
Çok uzun süren sanrı
seansından geldim
buraya
Her şeyi anlatmaya
kalbinin karşısında bu
son veda