Bahçeye girdiğimde, yorgun düşmüş fideler bana sanki yardım et ölüyoruz diyorlardı …Etrafları serseri otlarla dolu..Boğulmuş ve kimisi sararmıştı..Biberler küçücük ve sanki ağlıyorlardı…Aniden karar verdim…Elime aldığım çapa sanki Artur’un kılıcı haline geldi bir anda..Başkaldırmış hain ve çılgın otlara haddini bildirdim..Kan ter içinde iki saatin sonunda elimdeki çapayı tutacak halim kalmamıştı..Etrafım öldürülmüş otlarla dolu.Ve acıyla doğruldum şöyle dimdik durup sırtımı esnettim…Terim gözüme doldu…Sanki ağlamışım gibi.:)) Sonra veciz bir şekilde mırıldandım …..Ne çok can aldım tanrım dedim etrafıma bakıp..değer miydi?Aklıma mangal ateşinde pişen güveç geldi…e tabii ki dedim ve yürüdüm gün batımına doğru..

Facebook Yorumları