Güzel mi güzel bir prenses varmış vakti zamanında uzak mı uzak bir ülkede yaşayan… Bir de onu canından çok mu çok seven bir prens… Prensesin cadı annesiymiş onların sevdasına mani olmaya çalışan… Bir türlü istemezmiş sevdalıların biraraya gelmesini. Elinden gelen kötülüğü yaparmış onları ayırmak için… Hatta bir gün düşünmüş nasıl olur da tamamen ayırırım diye, sonra aklına gelmiş prenses kızını kapatırsa bir kuleye görüşemez prensle. Düşündüğünü de yapmış. Prensle prenses bir türlü görüşemez olmuşlar. Bunu gören periler çok mu çok üzülmüşler onların durumlarına… Prensi çevirivermişler iki kanatla güzel bir kuşa… Prens kavuşuvermiş böylece sevdiğine… Onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine… Masalımız mutlu sonla bitivermiş gökten düşen üç elmayla…
Fotoğraf © Birnaz Kurt
