Toprağın Bol Olsun “Ömür Kılıçarslan”…

Siz hiç Cem Karaca, Mazhar Alanson ve Erkin Koray’ı bir Orhan Gencebay şarkısını düet yaparken dinlediniz mi?

Yıl 1999 Temmuz ayı, akşam namazını müteakip fuarda Çamuru dinlemeye gidiyoruz. Ömür ağzında sigarayla sahnenin en sağında. Birisi geliyor biten sigarayı değiştiriyor, biten bira yenileniyor. Gecenin ilerleyen saatlerinde süper bir “Çağlama” girişiyle “Gönül’ü” solo olarak söylüyor, ve o ses benim beynime kazınıyor. Sonra Ömür’ün izini bir şekilde kaybediyoruz. Aradan iki sene geçiyor yine bir Temmuz akşamı bir yerlerden “Tamirci Çırağı” nağmeleri geliyor ama; ya Cem Karaca ile Mazhar Alanson’un düeti ya da Ömür tekrar ortalıklarda… Sesin bizi götürdüğü yere doğru ilerliyoruz ve o seneyi “Hariçten Gazelciler” dinleyerek geçiriyoruz. “Benim Sadık Yarim Kara Topraktır”, “Miskin” , “Gönül”, “Ay Beyaz Deniz Mavi”, “Hatasız Kul Olmaz”, “Arap Saçı” gibi klasikleri bağrını yakarak yorumlayan sevdiğimiz bir arkadaşımızdı.

Çağlama virtüözüydü.

“İçine Truss Rod yerleştirilen sapı sayesinde elektro gitar telleri takılabilen, arızalı sesleri (koma) dışarı salabilen, 3 telli olup elektro bağlama ile elektro gitar akrabası enstrüman.”

Akıllı sözlerin adamıydı..

Müziğe yeni başladığımız yıllarda arkadaşlarla Kadıköy’de bir stüdyoya gitmiştik. Kapıyı Ömür abi açmıştı. Hepimizin ağzı açık, “abi sen ne arıyosun burda” demiştik. Kendi işletiyormuş.

Kendisiyle ve çağlamasıyla resim çektirmiştik bol bol.

Daha sonra bol bol konserlerine gittik, vapurda, Üsküdar’da, Taksim’de göz göze geldik.

Herhalde en son kışın Karga’da verdiği konsere gitmiştim. Gene çok iyilerdi.

Ama işte düşündükçe, ölüm haberi gelip öyle yumru gibi oturuyor insanın kursağına. Etrafta bu kadar abuk sabuk insan varken Ömür ağabey gitmemeliydi. Ama insan kararını veremiyor böyle şeylerin işte.

Şairin hayatı şiire dahildir diyerek sözlerini dikkatle dinlemeye çalıştım, sonuçta anladım ki büyük bir derde düşmüş, ne olduğunu bilemediğimiz dert, varlığın derdi, insanları sevip kendisiyle kavga eden, bunu da kendi kendine yapan bir ruh. Yunus Emre’yi pek sevmiş, Anadolu Popu yeniden doğurmuş, kendi halindeliği destur bellemiş bu sebeple fazla göze batmadan var olmuş bir derviş. Bastığı yerden dünyaya ses vermeye çalışıp taklide, kolaya kaçmadan kendi yolunu aramış, iki albüm kaldı Yadigar.

Hariçten Gazelciler’in şarkıları kolay gibi görünüyor, aldatıcı bir his bu, fena halde nev-i şahsına münhasır işler ve kendi yolunu aramanın getirdiği duraklara varmışlar.

Toprağı bol olsun..

Cem Arık