kendimce kendimle

düşüncelerim gözlerini kapattığında çok üşüyorum
bilmiyordum halbuki insan düşüyorken düşünebilir miydi bu denli üşüyorken
ayağa kalkmam için önce düşmem gerekti
kendi kendime en sevdiğim şarkımı söylerken
iyi ki düşmüşüm ki şuan ayaktayım
düşmek için henüz erken
öyle güçlüyüm ki kendimle
iyiyim diyorum her şeye rağmen
yazarın da söylediği gibi
“kalabalığa yürüyen tek kişilik orduyum”
ve belki de düşüncelerimi yazıyorken
bir dağın zirvesine tırmanmış gibi haykırıyorum içimden
– kafanı kaldır, dik dur öyle yürü ki insancıkların arasında, kimse anlamasın zihninde kopan fırtınayı sadece yürüyorken
in sonra o dağın zirvesinden bak hayata mırıldan kendi kendine “ben ağlamazken…”

GÜNÜN ŞARKISI ; ŞEBNEM FERAH – BEN ŞARKIMI SÖYLERKEN