Zaman

ihtiyar bir kadın..yüzündeki geçen zamanın bıraktığı tortu… Zamanın izleri… suyu çekilmiş ve kurumuş göl yatağı gibi çatlaklar ve kırışıklar.. ama gözler yaşlanmamış.. hala gülen gözler.. 1927’den beri hiç susmamış kahkahası.. bizi oturtmadan oturmadı.. ikram etti yedirdi içirdi.. kırık ayağına rağmen oturmadı.. gözlerinde yaşlandığı için özür diler bakışları… tutunarak gezdiği evin her karışına alışmış elleri bir o kadar da mahir hala yemek yaparken… eski insanları bu yüzden seviyorum.. biz modern ve her fırsatta ağlayan ve depresyondan depresyona koşan insanlara iki dünya savaşından çıkmış gülümseyişleriyle anlatıyorlar var olan hayatın değerini..

                                                                İrfan Alış

Facebook Yorumları