Bu benim ve yolunu arayan herkes için.!
Kendimden uzağa düştüm
Ben anlatmaktan acizim, anlattıklarım anlamaktan aciz…
Bir anda her şey ve herkes yabancılaştı.
Gün boyu çok olduklarını iddia edenlerin aralarında yaşıyorum.
Beni tanımıyorlar aynı dili konuşmuyoruz ama
Birlikte kahveler içip, sohbetler ediyoruz maskeler arasında.
Görmezden gelemiyorum, gözlerimi kapatıyorum
Renkleri, kokuları, sesleri üstüme sinmiyor.
Kalbim hayat için yalvarıyor,
Ruhum kurtuluş için haykırıyor,
Aklım yine firarda.
Yalnızlığım övünüp duruyor,
Sayfalar arasında.
Kendi zayıflığıma ve zaaflarıma tahammül etmeye çalışıyorum
Ya büyüyorum ya batıyorum! Ne fark eder …
Bilmiyorlar ki, ben doğduğum gün vazgeçtim
İnsanı ölçüp biçen prangalardan
Yatağımda uyuyan bu yorgunluk,
Hangi günden kalma, unuttum!
Kim portakal kabuklarını kitapların üzerinde bırakmış
Tabi ki ben, ne güzel portakal kokulu kitaplarımın olması
Şimdi artık susmalıyım.
Ölüm yakındır,
Yelkenlerim açık, rüzgarımı bekliyorum.
Ruhum asma yapraklarında dinginleşecek
Ve gürbüz, güçlü bir rahim beni yeniden doğuracak.
Ve ben,
Hatırama sadık kalanların hatırına
Güneşe sırtımı dönmeyeceğim artık,
Biliyorum ki, varacağım yer gökkuşağı değil gölgemdir.
H.Nur Düzenli
