gözlerinin etrafında çizgiler oluşanlara ;
kafamın içinde binlerce düşünce dönüyor hangisi gerçek bilmiyorum
beynim onbinlerce parçaya ayrılmış gibi
etimin içinde yanan bir şey var adını koyamıyorum
elimde sigara cadde boyu yürüyorum düşüncelerimden hızla uzaklaşırcasına peşisıra atıyorum adımlarımı zemine
daha hızlı yürürsem eğer düşüncelerimden o kadar uzaklaşıyor gibi hissediyorum
zihnim ağrıyor artık bunları düşünmek istemiyorum çünkü kafatasımın içinde görünmez bir pıhtı var zihnimi çevrelemiş düşüncelerimi birer birer dağlamış beynime
gün boyu kat ettiğim mesafeleri aşarken kaç sigara geçiyor işaret ve orta parmaklarımın arasından inanın bilmiyorum ve kaç çakmağın ateşi rüzgara yenik düşüp sönüyor inatla
ve bilmiyorum sigaradan çektiğim her nefes kim bilir kaç düşüncemi zehre boğuyor
ya da hangi acıma denk gelir rüzgara karşı üflediğim duman
kulaklarımdan zihnime giden tüm damarları birer birer müzikle dolduruyorum ve östaki borumdan her notaya bir sigara daha yakıyorum ciğerlerime uzanan
sonra bir rüzgar esiyor kalbimde bir yere değiyor usulca
rüzgar esiyor yüzümü sertleştiriyor kurutuyor ve gözlerimin etrafındaki çizgilere doluşuyor acımasızca
gözlerimin etrafında rüzgarlar biriktiriyorum her gün
ve göz yaşlarımdan besleniyor en çok çizgiler
gözyaşlarımın gözlerimin etrafında oluşturduğu çizgiler
ağır ağır süzüle süzüle hiçliğe doğru
sigara dumanıyla rüzgar çarpışıyor yine ağzımdan çıkan nefeste
“gözlerimin etrafındaki çizgiler artık belli oluyor”
sonra yağmur tanecikleri çizgilerimden süzülüyor yüzümdeki gözeneklere
gözlerimin etrafındaki çizgiler
bir daha kaybolmayacak
kapattığım anda gözlerimi son kez
belki o zaman kaybolurlar
çünkü ağlamazmış ölüler
çizgilerimi oluşturmayacak göz yaşlarım ne de olsa söndüler
GÜNÜN ŞARKISI ; ŞEBNEM FERAH – GÖZLERİMİN ETRAFINDAKİ ÇİZGİLER
