kabullendim kabullenmeyi artık
her şey olduğu gibi kalmalı bazen
ya da olmaması gereken her ne varsa olması gerektiği gibi yapmayı öğrendim
insan her zaman gerekeni yapamıyor bu da aşikâr bir durum
kabulleniyorum yavaş yavaş
büyüyorum böyle daha çok
kendimi ne kadar özlemişim meğer
gerçek benliğimi
tekrardan selamlıyorum balkonuma konan kuşları tek tek
beni bana hatırlatan o güzel kuşları
belki gidecekler tekrardan belki başka balkonlara
ama üzülmeyeceğim ardlarından
çünkü öğrendim gidişleri ve kabullendim gitmeyi
hayat bundan ibaretti aslında
balkonuna konan kuşlar bir gün gidebilirlerdi
üstelik ürkerek senin gelişinden
ama korkarak da yaşanmaz bu hayat
nefes alıyorum
ve nefreti salıyorum
gidiyorken kuşlar biliyorum geri geleceklerini tekrar
el sallayışlarım kanat çırpmalarına denk
Bazı şeylerin olması gerektiği halde olmaz mesela, olunca güzel olacağını iki taraf da bilir. Bu şeyler iki tarafı da olgunlaştırır, büyütür, hayatı öğretir ama ölene kadar da olmadığı için üzüntü içinde yaşar bu insanlar, içten içe kendilerini bitirip bunu da kimseye göstermezler. Etrafındakiler de onları dertsiz, mutlu bir insan olarak bilir. Keşke bir ilaç olsa da hafızamız sıfırlansa. Yaşantıların, hataların hepsi unutulsa. Sil baştan filmi güzeldir ki izlediğinizi düşünüyorum ama bu filmde bile iki insan da hafızasını sildikten sonra da karşılaşıyorlar. Sonuçta kader tekrar onları karşılaştırdı.
Hafızayı silmek demek benliğini ortadan kaldırmak demektir aslında.Her ne kadar silmek istediğiniz şeyler olsada unutmayınız ki iyi şeyleri de beraberinde yok etmiş olacaksınız. “Hayat bir hatıradır unutursan ölürsün” diyordu “Şahsiyet” adlı mükemmel bir dizide. Bahsettiğiniz film de çok sevdiğim filmlerdendir. Size bu diziyi öneriyorum öyleyse izleyin bakalım hâlâ hafızanızı yok etmek isteyecek misiniz sevgili anonim.
Ömür boyu unutmak unuttuğunu bile unutmal