23 Nisan gecesi
istisnasız hergün yarım ekmek kaşar salam yerdik her öğle arasında..bakkala yazdırırdık..inşaatların poyrazı fenadır.ne giysen kifayetsiz..ne giysen kaba.üşümemek için çalışırdık… ve yaktığımız ateşler şantiyelerde… (patrona rağmen)….hevesli bir savaşçı gibi…. keski çekiç saldırıp kırdığımız tuğlalar ve mermerler ….ve onun çimento asitli tozları… çatlamış ellerimizi sızlatırdı. ve alamadığımız yevmiyeler..en unutulmayan çocukluk anımız…..23 nisanda yaşıtlarımızın biri on dakika oturduğu koltukta” şimdi sizlere derhal tüm çocukların eğitimine önem vermenizi istiyorum ”diyordu bunlar olurken…….biliyorum kuytularda şu gece vakti bile binlerce çocuk aynı şeyleri yaşıyor ben bunları anlatırken..gözlerinden öperim.. o çocukların..
