sabah vakti birkaç bira içiyorum
sonra Bolinas’a yerleşiyorum
herhangi bir sokağa inip
yalnızların arasında parçalanıyorum
bir şarap istiyorum
sokaktaki bir şarapçının yanına oturuyorum
ve kulaklarını açmasını istiyorum
şarabımı istiyor
elini şarabıma uzatıyor
şarabımı onunla paylaşıyorum
bana hayatın güzel olduğundan bahsediyor
yolda yürüyen romantik bir çifti gösteriyor
ona gülümsüyorum
ve saçlarını kaldırıma doğru uzatıyorum
şarapla dolu midesine sert bir tekme atıyorum
şişmiş gözlerine ve yaşlı burnuna yumruklar indiriyorum
kanla yıkanan suratına
büyük öfkeyle bakarken
kulaklarını açıyor ve
gerçeği duymasını sağlıyorum
”hayat, küçülerek parçalanır
”iyi” denilen şey, sen doğduğunda sana bütün olarak verilir
sen yaşadıkça parçalanır
parçalandıkça küçülür
küçüldükçe kötüleşirsin
umut yalandır
güzellik zırvalaşır
yaşamak kötüleşir
ve en sonunda parçalanan sen olursun”
