Küçük bir kız, küçücük elleriyle itiyor arabasını, belli ki alışmış onunla yaşamaya, bacaklarının yerine koymuş onu. Ama o da ne geçmesi, geçebilmesi gereken yerde yine bir araba, park etmiş. Bu kaçıncı diye geçiriyor bir an gülen yüzü solarken, tek başına, yardım almadan buralardan geçebilmek ne mümkün diye başlayan bir hikaye belki de tekerlekli sandalyedeki küçük kızın öyküsü… Çoğu zaman hayat koşturmacasında görmezden geldiğimiz, önemsemediğimiz, umursamadığımız onların en azından bir gün olsun hatırlandığı gün bugün, 3 Aralık Dünya Engelliler Günü…
Hepimiz birer engelli adayıyız aslında. Bunu unutmadan yaşamayı başardığımız ve de engellilerin de birer birey olduklarını gerçekten içimize sindirdiğimiz gün her şey eminim ki bambaşka olacak. Örneğin iş yaşamında ayırt etmeksizin, engelli denilince sadece temizlik yapabilecek kişiler olarak görülmeden başka alanlarda da çalışabileceğinin anlaşıldığı gün ya da sadece bir ruhsal, duygusal engeli var diye okulda, toplum içerisinde dışlanmadığı bir gün, işte o gün gerçekten her şey çok başka olacak.
Bu çok önemli günün işte bu nedenlerle salt kutlanacak bir gün yerine farkındalığın artacağı bir gün olması ve de engelli bireylerin sadece bir gün anılmadan, her zaman onlarla iç içe yaşadığımızın unutulmaması dileğiyle…
